O co chodzi z tymi nurtami?

Psychoterapeuci prowadzą najczęściej terapię w ramach określonego nurtu psychologicznego. Każdy z nich chce pomóc, ale stosuje inne metody. Przychodzi mi w tym momencie do głowy porównanie z medycyną. Idziesz do lekarza, ale możesz w zależności od swoich problemów zdrowotnych trafić do internisty, okulisty, neurologa czy kardiologa. Każdy z nich specjalizuje się w jakiejś dziedzinie, ale każdy przecież leczy. To trochę tak jak z psychoterapeutami. W ramach poszczególnych nurtów skupiają się oni na określonym spojrzeniu na człowieka i jego problemach. O co więc w tym chodzi?     

Psychodynamiczny

Terapia psychodynamiczna jako jedyna stawia sobie za cel zmianę struktury osobowości a nie rozwiązywanie bieżących trudności. Zdaniem terapeutów, tylko takie podejście gwarantuje pacjentowi zdobycie realnych umiejętności, aby w przyszłości w sposób adekwatny radzić sobie z kryzysami.

Psychoanalityczny

Terapia psychoanalityczna z kolei wywodzi się z psychoanalizy, która związana jest z osobą Zygmunta Freuda. To jest ten pan „od kozetki”, o którym w powszechnym obiegu krąży sporo przekazów, nie zawsze mających wiele wspólnego z rzeczywistością. Terapeuci pracujący w tym nurcie skupiają się na poznaniu i zrozumieniu człowieka.

W myśl tej szkoły każdym z nas, oprócz świadomych motywów, kierują wewnętrzne i nieświadome mechanizmy, potrzeby i konflikty. Terapeuta stara się więc zrozumieć, jak działa umysł pacjenta i w jaki sposób te nieświadome motywy na niego wpływają.

Poznawczo-behawioralny

Kolejne podejście zakłada, że nasze wybory, związane z zachowaniem i nasze emocje zależą od naszych przekonań na własny temat i świata. Stają się one bardzo często utrwalonymi schematami, które mogą w dłuższej perspektywie powodować niepożądane objawy, np. lękowe, depresyjne itp.

Terapia poznawczo-behawioralna zakłada, że przeżywane sytuacje nie mają emocjonalnego ładunku, dopóki to człowiek sam im go nie nada poprzez taki a nie inny sposób interpretacji.

Humanistyczno-egzystencjalny

Psychoterapia humanistyczno-egzystencjalna podchodzi do człowieka jako do niepowtarzalnej i wyjątkowej osoby i zakłada, że wszelkie zaburzenia psychiczne powstają w wyniku deficytu rozwoju osobowości. Wspomniany deficyt powstał wskutek niezaspokojenia kluczowych dla człowieka potrzeb emocjonalnych, np. miłości, akceptacji, autonomii, realizacji istotnych wartości.

Zadaniem terapii jest praca na zasobach, na zbudowaniu w kliencie gotowości do przyjrzenia się i nazwania własnych potrzeb, przy jednoczesnym odblokowaniu wewnętrznych ograniczeń.

Integracyjny

Psychoterapia integracyjna, jak sugeruje nazwa, bazuje na łączeniu dorobku i osiągnięć wszystkich wspomnianych szkół terapeutycznych. Specjalista będzie elastycznie i zgodnie z Twoim zapotrzebowaniem stosował różne ich elementy  po to, aby jak najskuteczniej odpowiedzieć na specyfikę zgłaszanych przez Ciebie trudności.

Podsumowując, warto jednak zaznaczyć, że o skuteczności terapii zadecyduje nie konkretny nurt terapeutyczny, ale relacja terapeutyczna i osobowość terapeuty. Jego entuzjazm, autentyczność, poświęcana Ci uwaga, pewność siebie będą pracować także na Twój sukces. To, jak czujesz się z nim w kontakcie, będzie dla Ciebie najlepszą przesłanką co do wyboru terapii.