Samoutrudnianie – czyli dlaczego nic Ci się nie udaje?

Codziennie prowadzimy ze sobą dialog wewnętrzny.  Są czasem takie chwile kiedy zdania takie jak: „Jestem zupełnie do niczego”, „nic mi się nie udaje”, „nikt mnie nigdy nie pokocha”, „nigdy nic nie osiągnę” wydają nam się prawdą o nas samych. Wierzymy w nie i działamy zgodnie z ich kierunkiem. W efekcie czego pogarsza się nasz nastrój, obniża chęć do realizacji zadań, słabnie wiara we własne możliwości – ewidentnie nam to nie służy. Co więc moglibyśmy zrobić żeby wyrwać się ze spirali krytycznego myślenia?

 Warto wybrać jedną negatywną myśl i zadać sobie pytanie: „Czy jest to bezwzględna prawda o mnie?”, „Czy odnosi się do każdej sytuacji?”. Pomocne może okazać się także stworzenie tabelki w której opiszemy jeden dzień naszych aktywności. Po jednej stronie możemy wpisać przedziały godzinowe ( np. 8 – 9, 9 – 10, 10 – 11 itp.) a po drugiej co w tym czasie robiliśmy (np. zrobiłam jajecznicę, wstawiłam pranie, poszłam pobiegać). Pod koniec dnia przeczytajmy to, co zapisaliśmy. Wtedy możemy poddać w wątpliwość negatywną myśl np. „Nic mi się nie udaje”. Czy patrząc na sporządzoną notatkę mogę w 100% powiedzieć, że to zdanie jest prawdziwe? Czy w ciągu dnia zrobiłam rzeczy, które sobie założyłam? np. Czy udało mi się zrobić jajecznicę? Czy udało mi się wstawić pranie? Poddajemy w wątpliwość naszą krytyczną myśl, przyglądamy się jej, zauważamy, że wiele z jej aspektów dotąd nie zauważaliśmy, były ponad naszą uwagą. To uelastycznia nasze myślenie, pozwala uzyskać głębszą perspektywę, szerszy obraz sytuacji. Oczywiście, że obecne będą też sytuacje w których coś mi obiektywnie nie wyjdzie (nie jest naszą intencją zakłamywanie rzeczywistości) ale chodzi również o to by dostrzec drugą stronę – są też takie sytuacje w których sobie radzę. Jeśli nadal nie czujemy się przekonani – możemy zapytać swojego przyjaciela co on sądzi na ten temat, czy też ma takie zdanie o nas, że nic mi się nie udaje.

Kolejną rzeczą, jaką możemy zrobić z krytyczną myślą to przypomnienie sobie ze szczegółami ostatniej sytuacji, w której się pojawiła. Przykładową sytuacją może być wizyta u lekarza – miałam wyznaczoną godzinę wizyty jednak była bardzo duża kolejka pacjentów, czekałam dwie godziny i w końcu musiałam zrezygnować i wrócić do pracy. Będąc w przychodni mogła towarzyszyć mi myśl: „nic mi się nie udaje”. Ważne okazałoby się oddzielenie faktów, czyli tego co się naprawdę stało od mojej interpretacji tego zdarzenia (np. „Spotkało mnie to bo mam pecha”) i zobaczenia co leży w granicy naszego wpływu a co nie. Może to przynieść ulgę, poszerzyć nam perspektywę.

Mimo, iż każdy z nas może doświadczać wspomnianych powyżej zniekształceń myślenia, czasem negatywnych myśli jest bardzo dużo, są przytłaczające, odbierają nam chęć do działania, nie możemy sami sobie z nimi dać rady. Warto wtedy sięgnąć po profesjonalną pomoc i razem z terapeutą zajrzeć w głąb siebie. Taka relacja może wpłynąć na to, jak myślimy o sobie, świecie a co za tym idzie poprawić jakość naszego życia.
Odpowiedz na kilka pytań, a wskażemy specjalistę, z którym lepiej zadbasz o swoje samopoczucie i sukcesy. Te małe i te większe. 

Bibliografia:
1. A. Popiel, E. Pragłowska Psychoterpia poznawczo-behawioralna teoria i praktyka Wydawnictwo Paradygmat Warszawa 2008
2. C.A.Padesky,D. Greenberger Umysł ponad nastrojem Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2017